افزایش قاچاق داروها [داروهایی که نه می‌توان به کیفیت آن‌ها اعتماد کرد و نه به تاریخ انقضا و ساخت‌شان]، کاهش کیفیت داروهای تولید داخل که پیش از این مواد اولیه آن‌ها از کشورهای دیگر به ایران می‌آمد، مشکلات بانکی برای انتقال ارز [در صورتی‌که ارزی برای انتقال موجود باشد] و کمبود یا نایاب شدن برخی از داروهای وارداتی [خودداری از ارایه این داروها به ایران] برخی از پیامدهای تحریم‌ها بر بازار دارویی کشور هستند.

رییس کل سازمان نظام پزشکی نامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل فرستاده است و در آن از سکوت این سازمان نسبت به تحریم دارویی و پزشکی انتقاد کرده است.

شهاب‌الدین صدر با یادآوری استقلال سازمان ملل متحد به عنوان یک نهاد بین‌المللی که با هدف برقراری صلح، امنیت و عدالت در میان کشورها و جلوگیری از جنگ، فقر و شکاف‌های ناعادلانه در جهان فعالیت می‌کند، خطاب به بان کی‌مون نوشته است: «‌آنچه این سازمان را از اعتبار ساقط می‌سازد این است که به جای آنکه سازمانی به‌منظور ایجاد اتحاد و همدلی میان تمامی ملت‌ها باشد، سازمانی تشریفاتی و تحت تسلط ابرقدرت‌های جهانی باشد که با پشتوانه اعتبار این سازمان ژست دموکراتیک و شعارهای صلح جویانه و مدافع حقوق بشر، در پی توجیه جنایت‌ها، جنگ‌افروزی‌ها، ماجراجویی‌ها، تحریم‌های غیرانسانی و ناعادلانه و غارت و چپاول منابع طبیعی و ملی کشورهای بی‌گناه است.»

رییس کل سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی از بان کی‌مون سؤال کرده است: «براساس کدامین قانون و مجوز و بر مبنای کدامین معیار اخلاقی، دینی و انسانی قدرت‌های شیطانی و کشورهای مستکبر، دارو و نیازهای اولیه بهداشتی و درمانی را برای کودکان، زنان و مردان یک ملت تحریم می‌کنند و سازمان مللی که جنابعالی در مسند ریاست آن تکیه زده‌‌اید سکوت اختیار می‌کند؟»

در بخش دیگری از این نامه آمده است: «سازمان ملل بنا به جایگاه و اعتبارش خویش در پاسداشت صلح جهانی، برقراری امنیت و دفاع از حقوق بشر می‌بایست در این شرایط، دغدغه‌های اصلی‌اش دفاع از حقوق مردم بی‌گناه، کودکان‌، مردان و زنانی باشد که سلامت آنان به خطر افتاده و نیازمند دارو و تجهیزات پزشکی و درمانی می‌باشد، نه آنکه با سکوت بی‌معنا و غیرانسانی خود، مسیر را برای جنایتکاران و متجاوزان به حقوق انسانی ملت‌ها هموارتر سازد.»

http://www.irimc.org‌