دو‌سال‌و‌نیم پیش خبر رسید که دانشگاه علوم پزشکی ایران با دانشگاه علوم پزشکی تهران، ادغام شده‌اند. در واقع علوم پزشکی ایران منحل شده بود. دانشجویان اعتراض داشتند. کلاس‌های دانشگاهی علوم پزشکی ایران، به خاطر تحصن دانشجویان تشکیل نشد، اما سرانجام دکتر مرضیه وحید‌دستجردی وزیر بهداشت وقت، این ادغام را غیر‌قابل بازگشت و قطعی اعلام کرد.

دکتر طریقت منفرد، حدود سه ماه است که به جای دکتر دستجردی، سکان وزارت بهداشت را به دست گرفته‌است. پس از اخبار رسمی و غیر‌رسمی که درباره انفصال دانشگاه علوم پزشکی ایران از تهران مطرح شده بود، او سرانجام در روز نوزدهم فروردین‌ماه 1392 در جمع خبرنگاران اعلام کرد که با تصویب شورای گسترش آموزش پزشکی وزارت بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران دوباره از دانشگاه علوم پزشکی تهران منتزع و به صورت مستقل تشکیل می‌شود.

به گفته او این جدایی به خاطر اعتراض‌ اعضای هیأت علمی و دانشجویان علوم پزشکی صورت گرفته است: «با این ادغام، عملکرد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در زمینه آموزش پزشکی به دلیل رسیدگی بیشتر به مراکز درمانی و بیمارستان‌ها مختل شده بود، دانشگاه علوم پزشکی ایران که یکی از دانشگاه‌های موفق علوم پزشکی بود حذف شده و دانشگاه علوم پزشکی تهران هم به دلیل افزوده شدن امکانات فراوان به خود نیازی به رقابت با سایر دانشگاه‌ها در خود نمی‌دید. با انتزاع دو دانشگاه از هم دوباره شاهد به وجود‌آمدن فضای رقابت سالم بین سه دانشگاه فعال علوم پزشکی در تهران خواهیم بود.»

چرا علوم پزشکی ایران منحل شد؟

تصمیم انحلال دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاهی با 36 سال سابقه کاری و نزدیک به 14 هزار پزشک و کارمند، یکی از تصمیمات وزیر بهداشت و درمان بود که با توجه به دستور لطف‌الله فروزنده، معاون رییس جمهوری، گرفته شد. این تصمیم به حدی ناگهانی بود که رییس دانشگاه علوم پزشکی ایران اعلام کرد تا ساعت‌ها پس از انتشار این خبر در سایت اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، از انحلال دانشگاه بی‌خبر بود.

به گفته سیدعلی ابطحی، رییس سابق دانشگاه سابق علوم پزشکی ایران نهاد رییس‌جمهوری نامه‌ای را به وزارت بهداشت داده و تکلیف کرده بوده که دانشگاه ایران ادغام شود. اما او می‌گوید در نامه‌ای که به او ابلاغ شد، سخنی از انحلال نبود. قرار بود با جدا شدن کرج از تهران و تشکیل استان البرز بخش‌های مهمی از مراکز و شبکه بهداشت و درمان که تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران بود از این دانشگاه منفک شده و زمینه انتقال بخشی از کارمندان از تهران فراهم ‌شود، با این حال این دانشگاه با یک تصمیم ناگهانی به کلی منحل شد.

در آن زمان دکتر باقر لاریجانی رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران که ریاست شورای سیاستگذاری وزارت بهداشت را هم عهده‌دار بود، اطمینان خاطر داد که مدرک دانشگاه تهران برای همه دانشجویان صادر می‌شود، با ادغام دانشگاه‌ها امکانات بیشتری به همه خواهد رسید و 9درصد از منابع دانشگاه برای پژوهش اختصاص داده می‌شوند.

به رغم اعتراض دانشجویان و استادان دانشگاه ایران با دانشگاه علوم پزشکی تهران ادغام شد. در آن دوره مجلس هم سکوت نکرد. در روز نهم آبان‌ماه سال 1389 کمیسیون بهداشت مجلس برای رسیدگی به این موضوع جلسه اضطراری تشکیل داد. علیرضا مرندی، از اعضای کمیسیون بهداشت مجلس اعلام کرد که هیچ‌کس در مجلس و کمیسیون بهداشت از ماجرای این انحلال خبر نداشت: «ما از روزنامه‌ها مطلع شدیم و این تصمیم ناگهانی، توهین به مجلس است؛ چون مجلس یک نهاد تشریفاتی نیست و باید با آن مشورت شود.»

دانشگاه علوم‌پزشکی ایران با در اختیار داشتن 16بیمارستان و بیش از 13,000 نفر نیروی انسانی پیش از انحلال چهارمین دانشگاه برتر علوم پزشکی در کشور بود. این دانشگاه همچنین دانشکده‌های پزشکی، پیراپزشکی، بهداشت، پرستاری و مامایی، علوم توانبخشی، علوم پزشکی کرج، بین‌الملل پیام، انستیتو روان‌پزشکی تهران، انستیتو غدد درون‌ریز و متابولیسم را زیر‌مجموعه خود داشت. در همان روز اول تغییرات، رییس دانشگاه ایران به همراه رؤسای دانشکده‌های مامایی، مدیریت و اطلاع‌رسانی و توانبخشی، به همراه یکی از اعضای هیأت امنا، معاون دانشجویی و معاون آموزشی با همین عناوین به سمت مشاور انتخاب شدند و از سه نفر از رؤسای دانشگاه‌های پزشکی، بهداشت و پیراپزشکی تقدیر به عمل آمد و سمتی به آنها داده نشد.

http://www.hamshahrionline.ir